Mijn zus en haar lief hadden een droom. Ze wilden van het veld achter hun huis een speelbos maken.

Waar wij een gigantisch maïsveld zagen, zagen zij kinderen in bomen klimmen en fijne vrienden die keuvelen rond een kampvuur.

Plannen werden gesmeed.

Dus trommelden ze vrienden en familie op om te komen aanplanten.

Eerlijk? Het was een koude miezerige dag. En eigenlijk hadden wij hier geen tijd voor en ik zag echt alleen maar een groot modderig veld. Maar er was veel volk en er was verse soep beloofd; dat is voor mij al bijna een plan voor gezelligheid. Die rit naar het containerpark kon nog eens een extra week uitgesteld worden.

Dus ik plantte dapper wat boompjes. We schreven een wens op een kaartje, we dronken rode wijn uit een box. Ik verloor een paar keer mijn botten in het slijk (Geen causaal verband). Er werd best hard gewerkt maar ondertussen babbelden en lachten we samen met al die mensen die de kring vormen rond mijn zus.

En zie: zo maak je dus van die onverwacht legendarische dagen.

Ze hadden een visie die zus en haar lief want nu 10 jaar later is het Droombos er echt.

Het is intussen het speelterrein van 3 geweldige kindertjes en al hun vriendjes. Er is een vuurput, een speelweide, een klimkasteel, en de laatste vrijdag van de Grote Vakantie verzamelt de kring rond mijn zus daar voor Camping Droombos.

Een boom die de laatste voorjaarsstorm niet heeft overleefd was al zo dik geworden dat hij de hele avond het kampvuur gaande hield.

‘I love it when a plan comes together’

 *Hannibal Smith – the A team