Als designer leer je te kijken met een streng oog, vooral naar je eigen werk. ‘There’s a right and a wrong way of doing things’ zegt een collega van mij altijd heel mysterieus. Maar dat geeft mij alleen het ambetante gevoel dat zij een geheim kent waar ik niets van snap. Misschien is dat zo, misschien niet, zo gaat dat dan met mysteries. Komt een mens niet ver mee vooruit.

Wat ik ondervonden heb is dat we het meest leren van de Grote Misse.

Zie je, ik ben van de kladversie. Ik hou van vergankelijkheid, van onaf, van een beetje bruut, en vooral van laat je niet beperken tot regels.

Ik ben nog altijd een goede designer, (nog een voordeel van 50 zijn; dan weet je zo’n dingen en dan durf je dit ook echt zeggen) maar mijn hoofd laat zich steeds minder in een hokje dwingen.

Jaren heb ik geprobeerd te schrappen om tot een essentie te komen.

Mijn vorige lief is een fantastische graphic designer, van het type dat uren kan schaven tot een letter precies perfect staat. Er was een tijd dat ik een arm en een been zou gegeven hebben voor haar focus.

Nu weet ik beter. Mijn hoofd en hart is van een ander soort: vol met vanalles en alles met grote goesting en veel verschillende dingen ineens. Vandaag dit en morgen iets anders.

En weet je wat? Dat mag.

Ik maak grààg dingen. Ik maak alleen niet graag veel van hetzelfde.

Als je zelf iets maakt, krijgt het een andere betekenis. Gewoon doordat je weet hoe het ineen zit. Dingen met je handen doen, doet ook iets goeds met je hoofd. Daar zijn heelder artikels over geschreven dus dat zal wel waar zijn.

Soms zal ik hier zoiets met jullie delen.

Ik hoop dat het jullie aansteekt om er zelf aan te beginnen.

DOE MAAR – Zorg dat jij er plezier aan hebt.

Het moet allemaal niet Pinterestproof zijn.

Moesten we al die blogs geloven, er durft zelfs geen een wolkje meer buiten komen zonder een fotogeniek randje.