ik ben geen herfstmens.

Het weekend was fantastisch. Het huis is netjes. We hebben hard gewerkt om de kinderkamers op orde te krijgen. We hebben samen opgeruimd en alles herschikt. We hebben zelfs de haakjes gekleefd waar de speelgoedzak aan kan hangen. Wat een verbetering. Soms maken die kleine dingetjes het hele verschil.

Ineens hadden we tijd en ruimte over voor de leuke dingen.

We hebben samen geschilderd en we kregen daar via het lief en haar Facebook veel complimentjes over.

Er was een feest in Poperinge met een stoet en hoppe en bier en zon, en allemaal kei-blije mensen.

Na zo’n weekend ga je vol goede voornemens slapen. Op dit elan gaan we verder. We maken er een fijne herfst van met warme chocomelk en een boswandeling met vrolijke kindertjes en algehele tevredenheid. We gaan wat minder snel boos worden en we volgen allemaal de routine waardoor alles gemakkelijker wordt. Ziet, het wordt ge-wel-dig!

En dan is het maandagmorgen en het regent. Echte regen, niet zo’n gezellig klein buitje. Neen, van die ellendige eindeloze oktoberregen. Maar dat zal ons humeur niet bepalen, ah neen! Zo niet!

We gaan er een fijn ontbijt van maken.

Eerst nog iedereen haartjes wassen want er zijn luisjes gesignaleerd op school en tijdens dat geweldige weekend is het er niet van gekomen te controleren. Dus dat doen we vanmorgen nog snel eventjes. Ok, dat broers haar wat te lang is, draagt niet echt bij aan de sfeer. En zus, die ziet de kam en barst al in hysterisch gekrijs uit.

Een korte broek en conversen zijn niet de beste keuze voor een regendag. Dus dat betekent onderhandelen voor een compromis. De lange broek hebben we gewonnen, de conversen waren een verloren zaak bij de start.

Dan maar alles op alles zetten voor een gezellig ontbijt. Zus begint eraan vol goede moed, en broere slaagt erin zijn mouw niet in zijn chocoboterham te wrijven, maar dan valt de melk natuurlijk wel om. De mama’s houden vol en houden hun zenuwen nog net onder controle.

Zus houdt het na 2 hapjes voor bekeken. Na 26 toe eet verder’s en 32 maak voort’s, schiet Lief de eerste keer uit haar sloffen.

De ochtend begint op een normale ochtend te gelijken.

Het regent nog altijd.

Zijn jullie boekentassen klaar? Heb je je zwemzak mee?

Fruitdoosjes mee?

Heb je je tanden gepoetst?

Haal je boekentas!

Neem dan een mandarijntje.

Zwemles vandaag!

Doe je fluojas aan.

Neen, boven de regenjas, zus! E R B O V E N!

Heb je een mandarijn mee?

Haal een mandarijn!

Neen, Zus, E E R S T jas, dan fluojas.

Broer je hebt je tanden niet gepoetst! Doe dat nu. Ja, met je regenjas aan. NU, snel het is tijd!

Hangt je pyjama op zijn plaats? Wacht, ik kom je helpen!

En dan,…

Dan heeft er eentje het haakje voor de speelgoedzak losgepeuterd en ondersteboven terug geplakt! Muurvast.

Mama 2 verliest het helemaal.

De Nederlaag is compleet.

Morgen gaan we weer voor een gewone ochtend.

‘I love it when a plan comes together’ *

Mijn zus en haar lief hadden een droom. Ze wilden van het veld achter hun huis een speelbos maken.

Waar wij een gigantisch maïsveld zagen, zagen zij kinderen in bomen klimmen en fijne vrienden die keuvelen rond een kampvuur.

Plannen werden gesmeed.

Dus trommelden ze vrienden en familie op om te komen aanplanten.

Eerlijk? Het was een koude miezerige dag. En eigenlijk hadden wij hier geen tijd voor en ik zag echt alleen maar een groot modderig veld. Maar er was veel volk en er was verse soep beloofd; dat is voor mij al bijna een plan voor gezelligheid. Die rit naar het containerpark kon nog eens een extra week uitgesteld worden.

Dus ik plantte dapper wat boompjes. We schreven een wens op een kaartje, we dronken rode wijn uit een box. Ik verloor een paar keer mijn botten in het slijk (Geen causaal verband). Er werd best hard gewerkt maar ondertussen babbelden en lachten we samen met al die mensen die de kring vormen rond mijn zus.

En zie: zo maak je dus van die onverwacht legendarische dagen.

Ze hadden een visie die zus en haar lief want nu 10 jaar later is het Droombos er echt.

Het is intussen het speelterrein van 3 geweldige kindertjes en al hun vriendjes. Er is een vuurput, een speelweide, een klimkasteel, en de laatste vrijdag van de Grote Vakantie verzamelt de kring rond mijn zus daar voor Camping Droombos.

Een boom die de laatste voorjaarsstorm niet heeft overleefd was al zo dik geworden dat hij de hele avond het kampvuur gaande hield.

‘I love it when a plan comes together’

 *Hannibal Smith – the A team