Auteur / zuszegt

Berichten van zuszegt

In het midden van mijn leven (als ik veel geluk heb), want net 50 geworden. Chansaard want heel gelukkig in de liefde. Mijn dagelijks leven draait rond mijn gezin van 2 pleegkinderen een kat en een hond, de zaak die ik samen met mijn lief run en mijn creatieve bezigheden.
door zuszegt

TERUG!

 

Het is druk geweest ten huize Zus. En dan is er geen tijd over voor geschrijf.

Ik ben geen Herfstmens maar echt niet! Het liefste zou ik een pre-winterslaapje houden.

Vreemd genoeg heb ik precies het omgekeerde gedaan dit jaar. Onze dagen zaten flink vol en dat bleek ook te werken.

Eerst was er de Business trip! Denk er een serieus muziekje bij. 

Eind november hebben we een job-event georganiseerd in Lissabon en in Londen. Dat houdt in dat we in enkele dagen tijd zo’n 80 mensen ontvangen om een job interview te doen.

Voor lief en ik waren dat hectische, spannende dagen.

Denk ‘Eindwerkgevoel’ maal 10. Ik hou van de adrenaline, de buzz, de intensiteit… De 100m sprint in recruitering. Bring it on! Al je energie een korte tijd samengebald voor één doel.

Nerveus? Ja natuurlijk ben ik nerveus, maar als dat gevoel niet te lang aanhoudt geeft dat mij energie.

Als ik heel eerlijk ben hield ik vroeger ook stiekem van de examens. Ik vond het fijn omdat je je dan op 1 ding mocht concentreren. In het volwassen leven lukt dat bijna nooit meer. Ik mis die focus.

We proberen allemaal heel veel verschillende bordjes tegelijk in de lucht te houden. We moeten dat heel lang volhouden bovendien. Kinderen, werk, huishouden, vrienden, projectjes we willen alles tegelijk goed doen. Een uitputtingsslag waar een marathon in het niets bij verdwijnt.

Dat herfstslaapje lijkt me ineens weer heel aantrekkelijk.

Ik zei het eerder al, wij kunnen niet doen wat we doen zonder onze kring rond ons. Dikke dank u aan de vriendjes en familie die voor onze kinderen die drukke periode hebben omgetoverd in logeerfeestjes.

En dan was er de Kerst Bazar. Wat was dat mensen!

We hadden met ons speelplein comité het ideetje opgevat om een creatieve Kerstmarkt te organiseren in ons dorp. 9 december was het van dat. Onze bedoeling om de mensen van ons dorp een gezellige namiddag te bezorgen en hen kennis te laten maken met lokaal gemaakt producten. Het heeft onze verwachtingen vele malen overtroffen! Zoveel volk! Zoveel creativiteit, zoveel sfeer!  We lopen nu allemaal nog een beetje op wolkjes. Je kunt foto’s zien op de FB pagina Kerst Bazar. https://www.facebook.com/KERST-BAZAR-1948289105416818/ Of Beter nog kom volgend jaar gewoon langs!

IMG_1814Op de Kerst bazar heb ik mijn Spoon Folk gepresenteerd. Lepelmensjes met hun eigen karakter, hun eigen verhaal, hun eigen achtergrond. Een fijn project waar ik me helemaal in kan smijten. Ik zoek nog een manier om die personages hier ook een platform te geven.

 

 

En intussen is het kerstvakantie en heb ik zo’n 20 blogjes niet geschreven. Nu kan ik zeggen dat het volgend jaar beter zal zijn, en dat we ons strak aan onze routine zullen houden. Maar we weten allemaal dat dat een illusie is. Het zal zijn zoals het altijd is een gelukkige en soms lastige chaos, maar we gaan er met volle goeste aan beginnen.

We wensen gezellige feestdagen aan iedereen!

door zuszegt

t Is mijn VERJAARDAG!

is het erg belachelijk als je de nacht voor je 51e nog altijd een beetje onrustig slaapt omdat je morgen JARIG bent?

Vandaag ben ik dus JARIG! en laat ik dat nu net heeeeeel graag doen; dat verjaren. Pakjes en slingers en een taart en kaartjes en een facebook vol wensjes!

Het is ook speciaal dat jarig zijn: ik heb het tenslotte nog maar 51 keer gedaan.

Bovendien schijnt de zon en de kinderen sloven zich uit in om het flinkste zijn! Hoera voor mij!

Maar zelfs op mijn verjaardag gebeurt het leven.

Daarnet ben ik naar de begrafenis geweest van de papa van een vriendin. Een kerk vol herinneringen, verdriet en veel liefde. Op zo’n momenten voel je wat wonen in ons dorp echt betekent. Heel het dorp als getuige van je leven. Dat is een heel geruststellend gevoel.

Jullie hebben hier nog een blog over te goed, maar niet vandaag.

Vandaag schijnt de zon en hebben de kinderen en het lief de ene surprieze na de andere voorbereid. Ik ga mij dus helemaal smijten in dat ge-verjaar!

Als er een kroon aan te pas komt: ik beloof dat ik ze laat zien!

door zuszegt

een dag in de tuin,

FullSizeRender 5De laatste zaterdag van september, onder een zacht Herfstzonnetje.

Terwijl wij het moestuintje opkuisen, schildert het kleintje onder de tafel een tekening voor oma’s verjaardag. En we doen allemaal nog even alsof de dagen lang zijn, en straks de avond niet te koud zal worden.

Dat dus rap even vastleggen in een schetske voor we ongelijk krijgen.

Want ik ben echt geen herfstmens.

 

door zuszegt

ik ben geen herfstmens.

Het weekend was fantastisch. Het huis is netjes. We hebben hard gewerkt om de kinderkamers op orde te krijgen. We hebben samen opgeruimd en alles herschikt. We hebben zelfs de haakjes gekleefd waar de speelgoedzak aan kan hangen. Wat een verbetering. Soms maken die kleine dingetjes het hele verschil.

Ineens hadden we tijd en ruimte over voor de leuke dingen.

We hebben samen geschilderd en we kregen daar via het lief en haar Facebook veel complimentjes over.

Er was een feest in Poperinge met een stoet en hoppe en bier en zon, en allemaal kei-blije mensen.

Na zo’n weekend ga je vol goede voornemens slapen. Op dit elan gaan we verder. We maken er een fijne herfst van met warme chocomelk en een boswandeling met vrolijke kindertjes en algehele tevredenheid. We gaan wat minder snel boos worden en we volgen allemaal de routine waardoor alles gemakkelijker wordt. Ziet, het wordt ge-wel-dig!

En dan is het maandagmorgen en het regent. Echte regen, niet zo’n gezellig klein buitje. Neen, van die ellendige eindeloze oktoberregen. Maar dat zal ons humeur niet bepalen, ah neen! Zo niet!

We gaan er een fijn ontbijt van maken.

Eerst nog iedereen haartjes wassen want er zijn luisjes gesignaleerd op school en tijdens dat geweldige weekend is het er niet van gekomen te controleren. Dus dat doen we vanmorgen nog snel eventjes. Ok, dat broers haar wat te lang is, draagt niet echt bij aan de sfeer. En zus, die ziet de kam en barst al in hysterisch gekrijs uit.

Een korte broek en conversen zijn niet de beste keuze voor een regendag. Dus dat betekent onderhandelen voor een compromis. De lange broek hebben we gewonnen, de conversen waren een verloren zaak bij de start.

Dan maar alles op alles zetten voor een gezellig ontbijt. Zus begint eraan vol goede moed, en broere slaagt erin zijn mouw niet in zijn chocoboterham te wrijven, maar dan valt de melk natuurlijk wel om. De mama’s houden vol en houden hun zenuwen nog net onder controle.

Zus houdt het na 2 hapjes voor bekeken. Na 26 toe eet verder’s en 32 maak voort’s, schiet Lief de eerste keer uit haar sloffen.

De ochtend begint op een normale ochtend te gelijken.

Het regent nog altijd.

Zijn jullie boekentassen klaar? Heb je je zwemzak mee?

Fruitdoosjes mee?

Heb je je tanden gepoetst?

Haal je boekentas!

Neem dan een mandarijntje.

Zwemles vandaag!

Doe je fluojas aan.

Neen, boven de regenjas, zus! E R B O V E N!

Heb je een mandarijn mee?

Haal een mandarijn!

Neen, Zus, E E R S T jas, dan fluojas.

Broer je hebt je tanden niet gepoetst! Doe dat nu. Ja, met je regenjas aan. NU, snel het is tijd!

Hangt je pyjama op zijn plaats? Wacht, ik kom je helpen!

En dan,…

Dan heeft er eentje het haakje voor de speelgoedzak losgepeuterd en ondersteboven terug geplakt! Muurvast.

Mama 2 verliest het helemaal.

De Nederlaag is compleet.

Morgen gaan we weer voor een gewone ochtend.

door zuszegt

‘I love it when a plan comes together’ *

Mijn zus en haar lief hadden een droom. Ze wilden van het veld achter hun huis een speelbos maken.

Waar wij een gigantisch maïsveld zagen, zagen zij kinderen in bomen klimmen en fijne vrienden die keuvelen rond een kampvuur.

Plannen werden gesmeed.

Dus trommelden ze vrienden en familie op om te komen aanplanten.

Eerlijk? Het was een koude miezerige dag. En eigenlijk hadden wij hier geen tijd voor en ik zag echt alleen maar een groot modderig veld. Maar er was veel volk en er was verse soep beloofd; dat is voor mij al bijna een plan voor gezelligheid. Die rit naar het containerpark kon nog eens een extra week uitgesteld worden.

Dus ik plantte dapper wat boompjes. We schreven een wens op een kaartje, we dronken rode wijn uit een box. Ik verloor een paar keer mijn botten in het slijk (Geen causaal verband). Er werd best hard gewerkt maar ondertussen babbelden en lachten we samen met al die mensen die de kring vormen rond mijn zus.

En zie: zo maak je dus van die onverwacht legendarische dagen.

Ze hadden een visie die zus en haar lief want nu 10 jaar later is het Droombos er echt.

Het is intussen het speelterrein van 3 geweldige kindertjes en al hun vriendjes. Er is een vuurput, een speelweide, een klimkasteel, en de laatste vrijdag van de Grote Vakantie verzamelt de kring rond mijn zus daar voor Camping Droombos.

Een boom die de laatste voorjaarsstorm niet heeft overleefd was al zo dik geworden dat hij de hele avond het kampvuur gaande hield.

‘I love it when a plan comes together’

 *Hannibal Smith – the A team

door zuszegt

iets over van thuis werken en tijd

Ken je dat? Je bent druk bezig, mor DRUUUK dat heeft geen naam! De dagen lopen dooreen.

En ’s avonds weet je echt niet wat je gedaan hebt want de stapel werk die er lag lijkt nog altijd even groot.

Ons leven zit zo ineen dat er heel veel tegelijk gebeurt.  De zaak runnen vanuit ons huis, 2 jonge kinderen, vrijwilligerswerk en een tof lief. Het vraagt dus soms wat gepuzzel.

Bovendien ben ik tijdsblind. Ik ben zeker dat dat een bestaande conditie is, zoiets als kleurenblindheid maar dan voor tijd. Ik heb het in zelfs hele erge mate, als ik heel geconcentreerd bezig ben, verlies ik de tijd. Dan weet ik soms niet goed of we nu voor of na Kerst zijn, blijkt dan dat we maart zijn.

Grote tijdsvlakken inschatten zoals de Grote Vakantie is voor mij onmogelijk. De toekomst is letterlijk een zee van tijd: altijd in beweging, eindeloos, en een vage soep.

Om te kunnen functioneren moet ik me dus behelpen met trucjes.

Voor mij werkt mijn zwarte boek waar ALLES in staat. (Nu blijkt dat dat intussen voor echt uitgevonden is en een naam gekregen heeft: een Bullet Journal. Tof, maar weeral mijn kans gemist om snel rijk te worden.)

Het belangrijkste is dat ik tijd neem om mijn gedachten te ordenen, mijn dag te plannen, en dat met Lief af te toetsen.

Neem een kop koffie en de dagplanner. Het mag vooral NIET op de Ipad gebeuren, want daar liggen Pinterest en e-mail op de loer.

Zo werkt het:

  • Bedenk wat er vandaag gedaan moet worden, maak een lijstje en stel prioriteiten. Check ook je lijstje van gisteren en neem mee wat niet gelukt is.
  • Verdeel je dag in blokjes: werk, huishouden, kids, me-time en probeer te zorgen dat de blokjes niet te veel dooreen lopen. Doorheen de dag check je je lijstje. Serieus. Bedenk dit: hoe vaak sta jij in de winkel terwijl jouw mooie boodschappenlijstje op de keukentafel ligt? Zo ook voor To do lijstjes: opschrijven is prima, ze gebruiken is beter.
  • Houd de regel van 3 voor ogen: FAR. File -Act- Recycle. Om het even wat je oppakt doe er iets mee:
    • File: leg het op zijn plaats, file het document, neem de perforator en steek het in die map, leg de gestreken t-shirts IN de kast
    • Act on it: Doe ermee wat er moet gebeuren en doe het nu. Schrijf dat lastige mailtje, kleef een postzegel op die envelop.
    • Recycle: Gooi het weg! Delete de email, breng de fles naar de glasbak.

Strak plan dat!

  • Steel tijd. De tijd voordat iedereen op is en nadat de kinderen naar bed zijn, zijn de Gouden Uren. Je kunt heel veel doen in een uurtje zonder afleiding, maak gebruik van die tijd om het moeilijkste gedaan te krijgen. Je kunt altijd nog dat wasje sorteren terwijl de kinderen hun tanden poetsen.
  • Plan niet te strak, zelf al werk je van thuis plan ook dan ‘reistijd’ in. Elke skypemeeting loopt technische vertraging op, en dat eventjes snelsnel naar de bakker loopt echt nooit zoals je dacht.
  • Ken jezelf. Probeer je persoonlijkheid niet aan te passen aan je plan, doe het als het even kan andersom. Als je rusteloos van aard bent leg jezelf dan niet 4u naeen dezelfde taak op, breek het in stukjes.
  • Gebruik een Alarmsysteem. Duid in je lijst de absolute of vervelende prioriteiten aan. Ik maak ze visueel zichtbaar met een ster, niets geeft zoveel voldoening als zo’n taak te doorstrepen, aan de andere kant is niets zo vervelend als de volgende ochtend diezelfde taak weer mee te moeten nemen.
  • Erken nu eindelijk toch het nut van een klok: houd je aan je tijdsblokken. Niemand is gebaat met een bezwete nerveuze furie die snel het laatste mailtje beantwoordt terwijl de kinderen ‘wat gaan we  eeeeeeten’ roepend binnenstormen en de aardappelen overkoken. Trust me, been there, done that. Ander plan.
  • Evalueer na een paar weken wat werkt en wat niet werkt. Het zal duidelijk worden waar je teveel tijd aan verliest, knip daar zonder mededogen in en denk aan de extra me-time dat dat oplevert.
  • Bouw fijne momenten in. Elke dag! Leuke dingen moeten niet beperkt blijven tot het weekend. Probeer elke dag iets te doen wat je blij maakt, zomaar.
  • Laat ruimte voor het onverwachte. Neem dat telefoontje van je verre vriendin aan en klets 2 kostbare uren van je dag vol! Doe het. Je haalt het toch wel in. Klaart het weer eindelijk op, GA dan naar buiten met de hond ook al liggen er nog 50 mailtjes te wachten. Dàt zijn de dingen die er toe doen, dàt zijn de dingen die je je zal herinneren.

En weet je wat?  ‘more is nog een dag’ zeggen ze in Zuid Afrika, en dàn zal je je WEL flink aan de prioriteiten houden natuurlijk.

door zuszegt

iets over de Cafard

Het is niet van onze gewoonte maar ten huize Zus heerst vandaag de blues. Zelfs de hond ligt zielig door het raam te turen.

Na de weken van lekker buiten leven, spannen ons huis en onze kleren een beetje te veel.

Elk van ons zoekt op zijn eigen tempo weer een ritme.

We proberen den bureau een beetje op te leuken, de kinderen herontdekken hun speelgoed,

en ik heb zelfs al de valiezen bij de juiste kasten gezet, hoe flink is dat!

Vandaag gaan we nog een beetje rondhangen en voor morgen wachten ons plannen die regenproof zijn,

en sommige zijn zelfs flipflop-proof.

Er is hoop!

door zuszegt

iets over creativiteit

Als designer leer je te kijken met een streng oog, vooral naar je eigen werk. ‘There’s a right and a wrong way of doing things’ zegt een collega van mij altijd heel mysterieus. Maar dat geeft mij alleen het ambetante gevoel dat zij een geheim kent waar ik niets van snap. Misschien is dat zo, misschien niet, zo gaat dat dan met mysteries. Komt een mens niet ver mee vooruit.

Wat ik ondervonden heb is dat we het meest leren van de Grote Misse.

Zie je, ik ben van de kladversie. Ik hou van vergankelijkheid, van onaf, van een beetje bruut, en vooral van laat je niet beperken tot regels.

Ik ben nog altijd een goede designer, (nog een voordeel van 50 zijn; dan weet je zo’n dingen en dan durf je dit ook echt zeggen) maar mijn hoofd laat zich steeds minder in een hokje dwingen.

Jaren heb ik geprobeerd te schrappen om tot een essentie te komen.

Mijn vorige lief is een fantastische graphic designer, van het type dat uren kan schaven tot een letter precies perfect staat. Er was een tijd dat ik een arm en een been zou gegeven hebben voor haar focus.

Nu weet ik beter. Mijn hoofd en hart is van een ander soort: vol met vanalles en alles met grote goesting en veel verschillende dingen ineens. Vandaag dit en morgen iets anders.

En weet je wat? Dat mag.

Ik maak grààg dingen. Ik maak alleen niet graag veel van hetzelfde.

Als je zelf iets maakt, krijgt het een andere betekenis. Gewoon doordat je weet hoe het ineen zit. Dingen met je handen doen, doet ook iets goeds met je hoofd. Daar zijn heelder artikels over geschreven dus dat zal wel waar zijn.

Soms zal ik hier zoiets met jullie delen.

Ik hoop dat het jullie aansteekt om er zelf aan te beginnen.

DOE MAAR – Zorg dat jij er plezier aan hebt.

Het moet allemaal niet Pinterestproof zijn.

Moesten we al die blogs geloven, er durft zelfs geen een wolkje meer buiten komen zonder een fotogeniek randje.