Dank je voor de regenbogen.

Mijn Facebook feed staat vol regenbogen. Dank je vrienden, het doet deugd.

Waarom ik zelf nog geen statement heb gezet?

Wel het zit zo.

De kinderen hadden proeven en het was druk in de studio en we proberen met zijn allen recht te krabbelen na een hels jaar. Ik vond dus eerlijk gezegd dat Meneer Orban en zijn kornuiten zich even in stilte bezig moesten houden in hun kamer en nadenken over hun daden. 

Begrijp me niet verkeerd. 

Dit is heel ernstig. 

Ik ben opgegroeid in de tijd dat het heel moeilijk was om je weg te vinden als je als meisje voor meisjes valt. Het vallen zelf is heel gewoon, je plaats vinden in de wereld die jou raar vindt is zoveel lastiger. 

Ik heb geluk gehad. Of neen, gelukkig was ik altijd sterk genoeg om mijn geluk af te dwingen.

Maar ik ken veel intrieste verhalen van geheimen en diepongelukkige verloren jaren. 

Het hoefde niet zo te zijn. 

Het mag zo niet meer gaan.

Nu leef ik in een maatschappij die er vierkant gerust in is van wie ik houd. 

En daar zou ik eigenlijk niet eens dankbaar om moeten zijn. 

Ik ben het beu. Ik hoef mij voor mijn liefde niet te verantwoorden.

Wat er in Hongarije aan de hand is verschrikkelijk, zinloos en onbegrijpelijk. 

Het gaat ook helemaal niet over de liefde. 

Het gaat over macht.

Laat het niet gebeuren, laat je niet verdelen.

Wees zelf een regenboog. Maak het in alles wat je denkt en doet duidelijk dat het OK is dat we verschillend zijn.

Zorg voor elkaar.

Heb lief

Wees gelukkig, dat mag!