is het erg belachelijk als je de nacht voor je 51^e nog altijd een beetje onrustig slaapt omdat je morgen JARIG bent?

Vandaag ben ik dus JARIG! en laat ik dat nu net heeeeeel graag doen; dat verjaren. Pakjes en slingers en een taart en kaartjes en een facebook vol wensjes!

Het is ook speciaal dat jarig zijn: ik heb het tenslotte nog maar 51 keer gedaan.

Bovendien schijnt de zon en de kinderen sloven zich uit in om het flinkste zijn! Hoera voor mij!

Maar zelfs op mijn verjaardag gebeurt het leven.

Daarnet ben ik naar de begrafenis geweest van de papa van een vriendin. Een kerk vol herinneringen, verdriet en veel liefde. Op zo’n momenten voel je wat wonen in ons dorp echt betekent. Heel het dorp als getuige van je leven. Dat is een heel geruststellend gevoel.

Jullie hebben hier nog een blog over te goed, maar niet vandaag.

Vandaag schijnt de zon en hebben de kinderen en het lief de ene surprieze na de andere voorbereid. Ik ga mij dus helemaal smijten in dat ge-verjaar!

Als er een kroon aan te pas komt: ik beloof dat ik ze laat zien!